اخبار

تاریخچه تزریق با هدف کنترل شده

تزریق با هدف کنترل شده (TCI) یک تکنیک تزریق داروهای IV برای دستیابی به غلظت داروی پیش بینی شده ("هدف") تعریف شده توسط کاربر در یک بخش خاص بدن یا بافت مورد نظر است. در این بررسی، ما اصول فارماکوکینتیک TCI، توسعه سیستم‌های TCI، و مسائل فنی و نظارتی که در توسعه نمونه اولیه مورد توجه قرار گرفته‌اند را شرح می‌دهیم. ما همچنین راه اندازی سیستم های موجود بالینی فعلی را شرح می دهیم.

هدف از هر شکلی از دارورسانی، دستیابی و حفظ یک دوره زمانی درمانی اثر دارو، در عین اجتناب از عوارض جانبی است. داروهای IV معمولاً با استفاده از دستورالعمل‌های استاندارد دوز تجویز می‌شوند. به طور معمول تنها متغیر کمکی بیمار که در یک دوز گنجانده می شود، معیار اندازه بیمار است، معمولاً وزن برای بیهوشی های IV. ویژگی‌های بیمار مانند سن، جنس یا کلیرانس کراتینین اغلب به دلیل ارتباط پیچیده ریاضی این متغیرهای کمکی با دوز شامل نمی‌شوند. از نظر تاریخی 2 روش برای تجویز داروهای IV در حین بیهوشی وجود داشته است: دوز بولوس و انفوزیون مداوم. دوزهای بولوس معمولاً با یک سرنگ دستی تجویز می شوند. انفوزیون معمولاً با پمپ انفوزیون تجویز می شود.

هر داروی بیهوشی در طول تحویل دارو در بافت تجمع می یابد. این تجمع رابطه بین سرعت انفوزیون تعیین شده توسط پزشک و غلظت دارو در بیمار را مخدوش می کند. سرعت انفوزیون پروپوفول 100 میکروگرم/کیلوگرم در دقیقه با بیمار تقریباً بیدار 3 دقیقه پس از انفوزیون و بیمار بسیار آرام‌بخش یا خواب 2 ساعت بعد مرتبط است. با استفاده از اصول فارماکوکینتیک (PK) که به خوبی درک شده است، رایانه ها می توانند میزان تجمع دارو در بافت ها در طول تزریق را محاسبه کنند و می توانند سرعت تزریق را برای حفظ غلظت پایدار در پلاسما یا بافت مورد نظر، معمولاً مغز، تنظیم کنند. کامپیوتر قادر است از بهترین مدل موجود در ادبیات استفاده کند، زیرا پیچیدگی ریاضی ترکیب ویژگی های بیمار (وزن، قد، سن، جنس، و نشانگرهای زیستی اضافی) محاسبات بی اهمیتی برای کامپیوتر است. نوع سوم تحویل داروی بیهوشی، انفوزیون های کنترل شده با هدف (TCI). با سیستم های TCI، پزشک به غلظت هدف مورد نظر وارد می شود. کامپیوتر مقدار دارو را که به صورت بولوس و انفوزیون تحویل داده می شود را محاسبه می کند که برای رسیدن به غلظت مورد نیاز است و پمپ انفوزیون را برای تحویل بولوس یا انفوزیون محاسبه شده هدایت می کند. رایانه دائماً محاسبه می کند که چه مقدار دارو در بافت وجود دارد و دقیقاً چگونه بر مقدار داروی مورد نیاز برای دستیابی به غلظت هدف با استفاده از مدلی از PKs دارو انتخاب شده و بیمار متغیرهای کمکی را تحت تأثیر قرار می دهد.

در طول جراحی، سطح تحریک جراحی می‌تواند خیلی سریع تغییر کند، که نیاز به تیتراسیون دقیق و سریع اثر دارو دارد. انفوزیون های معمولی نمی توانند غلظت دارو را به سرعت افزایش دهند تا افزایش ناگهانی تحریک را به همراه داشته باشند یا غلظت آن را به سرعت کاهش دهند تا دوره های تحریک کم را در نظر بگیرند. انفوزیون های معمولی حتی نمی توانند غلظت دارو را در پلاسما یا مغز در طول دوره های تحریک مداوم حفظ کنند. با ترکیب مدل‌های PK، سیستم‌های TCI می‌توانند به سرعت پاسخ را در صورت لزوم تیتر کنند و به طور مشابه غلظت‌های ثابت را در صورت لزوم حفظ کنند. مزیت بالقوه برای پزشکان تیتراژ دقیق تر اثر داروی بیهوشی است

در این بررسی، ما اصول PK TCI، توسعه سیستم‌های TCI، و مسائل فنی و مقرراتی که در توسعه نمونه اولیه مورد توجه قرار گرفته‌اند را شرح می‌دهیم. دو مقاله مروری همراه، موارد استفاده جهانی و ایمنی مرتبط با این فناوری را پوشش می‌دهند

همانطور که سیستم های TCI تکامل یافتند، محققان اصطلاحات خاص را برای روش انتخاب کردند. سیستم های TCI به عنوان بیهوشی کامل IV با کمک کامپیوتر (CATIA)، 6 تیتراسیون عوامل IV توسط کامپیوتر (TIAC)، 7 انفوزیون مداوم با کمک کامپیوتر (CACI)، 8 و پمپ انفوزیون کنترل شده توسط کامپیوتر نامیده می شوند. توسط ایین گلن، وایت و کنی پس از سال 1992 از اصطلاح TCI در نشریات خود استفاده کردند. در سال 1997 بین محققین فعال به توافق رسیدند که اصطلاح TCI به عنوان توصیف عمومی این فناوری به کار گرفته شود.