خبر

تاریخ و تکامل بیهوشی داخل وریدی

تجویز داخل وریدی مواد مخدر به قرن هفدهم باز می گردد که کریستوفر ورن با استفاده از یک گلدان غاز و مثانه خوک ، تریاک را به سگ تزریق کرد و سگ "احمقانه" می شود. در دهه 1930 هگزوباربیتال و پنتوتال به عمل بالینی معرفی شدند.

در دهه 1960 فارماکوکینتیک بود که مدل ها و معادلات برای تزریق IV تشکیل شد و در دهه 1980 ، سیستم های تزریق IV کنترل شده با رایانه معرفی شدند. در سال 1996 اولین سیستم تزریق کنترل شده هدف ("diprufusor") معرفی شد.

تعریف

A تزریق کنترل شده هدفتزریق به گونه ای کنترل می شود که سعی در دستیابی به غلظت دارویی تعریف شده توسط کاربر در محفظه مورد علاقه یا بافت مورد علاقه دارد. این مفهوم برای اولین بار توسط Kruger Thiemer در سال 1968 پیشنهاد شد.

فارماکوکینتیک

حجم توزیع.

این حجم ظاهری است که در آن دارو توزیع می شود. این فرمول با فرمول محاسبه می شود: VD = دوز/غلظت دارو. مقدار آن بستگی به این دارد که آیا در زمان صفر محاسبه می شود - پس از بولوس (VC) یا در حالت پایدار پس از تزریق (VSS).

ترخیص

ترخیص کالا از گمرک نشانگر حجم پلاسما (VP) است که از آن دارو در هر واحد از بین می رود تا از بین بردن آن از بدن باشد. ترخیص = حذف x vp.

با افزایش ترخیص کالا از گمرک نیمه عمر کاهش می یابد و با افزایش حجم توزیع ، نیمه عمر نیز افزایش می یابد. همچنین می توان از ترخیص کالا از گمرک برای توصیف سرعت حرکت دارو بین محفظه ها نیز استفاده کرد. این دارو در ابتدا قبل از توزیع در محفظه های محیطی به محفظه مرکزی توزیع می شود. اگر حجم اولیه توزیع (VC) و غلظت مورد نظر برای اثر درمانی (CP) شناخته شده باشد ، می توان دوز بارگذاری را برای دستیابی به آن غلظت محاسبه کرد:

دوز بارگیری = cp x vc

همچنین می توان از آن برای محاسبه دوز بولوس مورد نیاز برای افزایش سریع غلظت در طی یک تزریق مداوم استفاده کرد: دوز بولوس = (CNEW - کاکتول) x VC. میزان تزریق برای حفظ حالت پایدار = ترخیص کالا از گمرک CP.

رژیم های تزریق ساده تا حداقل پنج برابر از نیمه عمر حذف ، به غلظت پلاسما حالت پایدار نمی رسند. اگر یک دوز بولوس با میزان تزریق دنبال شود ، غلظت مورد نظر سریعتر حاصل می شود.