اخبار

امکان‌سنجی و ایمنی توانبخشی پس از ترومبوآمبولی وریدی

چکیده

پیشینه

ترومبوآمبولی وریدی یک بیماری تهدیدکننده زندگی است. در بازماندگان، درجات مختلفی از شکایات عملکردی نیاز به ترمیم یا پیشگیری دارند (مثلاً سندرم پس از ترومبوز، فشار خون ریوی). بنابراین، توانبخشی پس از ترومبوآمبولی وریدی در آلمان توصیه می‌شود. با این حال، یک برنامه توانبخشی ساختاریافته برای این مورد تعریف نشده است. در اینجا، تجربه یک مرکز توانبخشی واحد را ارائه می‌دهیم.

روش‌ها

داده‌های حاصل از داده‌های متوالیآمبولی ریویبیماران (PE) که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ برای یک برنامه توانبخشی بستری ۳ هفته‌ای ارجاع داده شده بودند، به صورت گذشته‌نگر ارزیابی شدند.

نتایج

در مجموع، ۴۲۲ بیمار شناسایی شدند. میانگین سنی ۶۳.۹±۱۳.۵ سال، میانگین شاخص توده بدنی (BMI) ۳۰.۶±۶.۲ کیلوگرم بر متر مربع بود و ۵۱.۹٪ آنها زن بودند. ترومبوز ورید عمقی بر اساس PE برای ۵۵.۵٪ از کل بیماران شناخته شده بود. ما طیف گسترده‌ای از مداخلات درمانی مانند آموزش دوچرخه‌سواری با ضربان قلب تحت نظارت در ۸۶.۷٪، آموزش تنفسی در ۸۲.۵٪، آب درمانی/شنا در ۴۰.۱٪ و آموزش درمانی پزشکی در ۱۴.۹٪ از کل بیماران را اعمال کردیم. عوارض جانبی (AEs) در ۵۷ بیمار در طول دوره توانبخشی ۳ هفته‌ای رخ داد. شایع‌ترین عوارض جانبی سرماخوردگی (n=۶)، اسهال (n=۵) و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی بود که با آنتی‌بیوتیک درمان شد (n=۵). با این حال، سه بیمار تحت درمان ضد انعقاد از خونریزی رنج می‌بردند که از نظر بالینی در یکی از آنها مرتبط بود. چهار بیمار (0.9٪) به دلایل غیرمرتبط با آمبولی ریه (سندرم حاد کرونری، آبسه حلق و مشکلات حاد شکمی) مجبور به انتقال به بیمارستان مراقبت‌های اولیه شدند. هیچ تأثیری از هیچ یک از مداخلات فعالیت بدنی بر میزان بروز هیچ یک از عوارض جانبی جانبی مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری

از آنجایی که PE یک بیماری تهدیدکننده زندگی است، توصیه توانبخشی حداقل در بیماران PE با خطر متوسط ​​یا بالا منطقی به نظر می‌رسد. برای اولین بار در این مطالعه نشان داده شده است که یک برنامه توانبخشی استاندارد پس از PE ایمن است. با این حال، اثربخشی و ایمنی در درازمدت باید به صورت آینده‌نگر مورد مطالعه قرار گیرد.

واژه‌های کلیدی: ترومبوآمبولی وریدی، آمبولی ریوی، توانبخشی